די מאבסטארן לייזן זייערע פאלן, אבער די ווייב פון איינעם פון זיי וויל זיך באקן. דער מאן איז נישט אין דער שטימונג, אבער זיין חבר האט נישט קיין כח צו געבן איר א באק זעץ. די מאמע פארזיכערט דער מאן, אז מ׳דארף נישט מקנא זיין — ם׳איז גענוג פון איר פאר יעדן! און וואָס, עס איז אַ סיבה פֿאַר עס - און פריינט זענען צופרידן און זיירע אין די באַללס בעשאָלעם. אויב די פרוי איז אַ הור, עס איז אַ פּלוס צו די שעם - אַ הויז פול פון געסט און גיפס. דערצו גײט זי נישט אַרױס, זי נעמט אַלעמען אין שטוב, אונטער דער השגחה פֿון איר מאַן.
מאן און ווייב פאנטאזירן זיך צו מאכן זייער חבר פאר זייער דינסט. קענען די הארן זיך נישט אפהאלטן פון אויספרובירן אויף איר זייער כוח? נאָר דאָס װײַב װערט אָנגעצונדן ― אױב דער מאַן אַרײַנט אַרײַן זײַן פֿאַלוס אין אַן אַנדערנס ליפּן און צעשפּרײט אירע פיס צו אַן אַנדער פֿרוי. די דינסט, למשל. אַזאַ וויזשאַנז ברענגען די מעטרעסע צו אָרגאַזם. זייער הייסע תאוות אין איר שיין קאפ - איך האף אז איר מאן וועט איר אויך נישט אנטוישן. אזעלכע מחשבות קען מען היינט איינזען...
איך ווי גרויס דיקס